کاروان

.................. وقتی رفتی

وقتی رفتی

 

شهر دلگیر شد !

 

غبار خفته سالها

 

از عمق خاک آن برخاست ....

 

و چشمانم چقدر بارید !

 

اگر چه بارش چشمم

 

کم نبود از ریزش گردوغبارخفته شهر

 

- هنوزم که هنوزه  -

 

            همین خاکسترین توده

 

                 فراز این سر یخ بسته

 

                 دهان دم فرو بسته          

 

                  مه آلوده .... مه آلوده  !!  

      

                  ×××

 چرا رفتی  ؟!

 

وداع حتی نکردی  ...

 

مرا تنهای تنها

 

به پشت میله های سرد آجرهای دیوار

 

                             -     ندیدی -  ؟

 

گریه میکردم به آرام رفتن تو

 

گوش میدادم به آهنگ قدم هایت

 

خودت حتی گام هایت به پرواز

 

نمی دادند رضایت ...........

 

من این را از صدای طپش قلبت شنیدم

 

ولی چاره نداشتی 

 

ومن هم مثل تو

 

 

 بیچاره بودم  !!

 

                 ×××

 

به تلخی و به سختی لب گزیدم

 

                       -  چه فایده  -  ؟!

 

فرو ماندم به پشت میله های سرد تنهایی

 

درونم فریاد می زد به نعره  :

 

جدایی   ,   جدایی  ,  جدایی  !!

 

                    ×××

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:۱٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/۱٠/٢٥

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir